Het is een raar spelletje eigenlijk. Je traint je een jaar (of eigenlijk vier jaar) helemaal de rambam, om twee keer dertien minuten aan de jury en de korpsenwereld te laten zien wat je in je mars hebt.

En hard trainen, dat deden de jongens en meiden van Jong Advendo. Ze volbrachten maar liefst vier instructieweekenden en trainden in de weken voor het ODSC in Assen twee keer in de week. In de twee weken voorafgaand aan het WMC kwam de gehele trompetsectie iedere middag bijeen bij een seniorenlid, die ze hielp bij het perfectioneren van de partijen en met technieken als ademsteun.

De showgirls planden in de laatste week drie extra repetities op de ochtend. Dit betekende dat sommige leden drie keer per dag (!!) naar Advendo gingen.

Zondag 14 juli was de datum die al maanden met urgentie in de agenda van de leden, familieleden en supporters stond. Het moment van de waarheid. Het korps vertrok al om 04:45 uur richting Kerkrade, wij als supporters een kleine drie kwartier later.

Rond de klok van tien uur later arriveerden we bij het Parkstad Stadion Limburg, het stadion van voetbalclub Roda JC. Nu hoor ik veel mensen die vroegere WMC’s hebben gelopen over het mooie stadion Kaalheide, het oude stadion van de voetbalclub én dus het oude WMC-stadion. Het was knus, mooi. Een beetje romantisch, misschien wel. Het was hét WMC-stadion. Ik heb er nooit mogen lopen; in 1997 moedigde ik als 5-jarig jochie mijn drie zussen aan.

De verhalen zijn dus mooi, maar mijn gevoel ligt daar niet. Hét WMC-stadion voor mij is het Parkstad Limburg Stadion, en toen we arriveerden en ik het van gele stenen gebouwde strijdtoneel zag, werd ik in een fractie van een seconde zenuwachtig. Hier gaat het vandaag weer gebeuren. WMC 2013, het circus is weer begonnen.

Jong Advendo trad om 13:00 uur aan voor de marsparade. De meegereisde fans (een vak vol) joelden toen ze links in de hoek een witte kolbak signaleerde. Het ‘please start the show’ klonk door het stadion, waarna Jong Advendo aan haar marsparade ‘heartbeat’ begon.

Muzikaal klonk het geweldig. Een mooie volle sound schalde door het stadion, de muzikale momenten die ‘to the box’ werden gespeeld, werden gewaardeerd door het publiek. De richtingen konden hier en daar wat beter, scheve lijntjes werden niet flitsend snel weer recht gezet. Na dertien minuten stond het korps op de eindpositie en ging het publiek, niet alleen dat van Advendo, staan. Een marsparade van formaat.

De ontlading achteraf was groot. Er werden tranen gelaten in de armen van ouders, broers en zussen en uiteraard de collega muzikanten.

Een dikke drie uur later was het tijd voor de show, genaamd Just dance. Wederom klonk het muzikaal fantastisch. Toen het nummer ‘Private dancer’ aanbrak, werd het publiek op de zijtribune stil om de solo te kunnen horen. De brass werd toegevoegd en speelde het refrein to the box. Het publiek werd overspoeld met muziek. Mensen klapten, juichten, floten. Het kippenvel stond me torenhoog op m’n armen.

Na de show zat het erop voor Jong Advendo. Het zevenkoppige juryteam had de formulieren ingevuld en de bandjes ingesproken. Tijd voor de prijsuitreiking.

Als eerst werd de score voor de marsparade bekend gemaakt. Het Advendo-publiek werd muisstil en wachtte in spanning. Toen de speaker alleen de 9 nog maar had uitgesproken, ging iedereen uit z’n dak. Jong Advendo behaalde 90.73 punten, een gouden medaille met onderscheiding. De hoogste score die Jong Advendo in haar bestaan heeft behaald.

Daarna werd de waardering van de show bekend gemaakt. Ook daarop de hoogste score die Jong Advendo ooit behaalde: 88,46 punten. Het jeugdkorps behaalde met de marsparade tevens de hoogste score van de dag en nam daardoor de dagprijs, het befaamde gouden paukje, mee naar Sneek.

Een dikke twee uur later begon de terugreis naar Sneek, waarvan ik het eerste gedeelte stil was. Ik was een beetje van de leg. Jong Advendo, ons jeugdkorps, behaald meer dan 90 punten op de marsparade en dik 88 op de show. Ongelooflijk. Bereikt door enthousiasme, onvoorwaardelijke inzet en pure passie voor Advendo.

Ik heb er van genoten en heb diep respect voor de leden, instructie en alle mensen die dit voor elkaar hebben gebokst. Een grotere motivatie om de komende weken en uiteraard op 27 en 28 juli, als ikzelf met Advendo het heilige gras mag betreden, aan de bak te gaan is er niet.

Jong Advendo: jullie hebben clubgeschiedenis geschreven. Wees er onwijs trots op.

V.