Monthly Archives: maart 2011

Mosterd na de maaltijd

Posted by on 29 maart 2011 No comments | 2.650 views

Op alle hoeken van de straat wordt vertelt dat je op internet voorzichtig moet zijn met persoonlijke gegevens. Geef nooit zomaar je mobiele nummer weg en vertel al helemaal niet waar je woont. Wie weet wat vreemden hier allemaal mee kunnen uitvreten? Echter, op straat doen we daar niet moeilijk over.

Dinsdagmiddag trof ik een affiche aan in een bushokje aan de Splitting in Drachten. Op het aanplakbiljet, opgehangen op een groot billboard van Cheaptickets.nl, stond een uitnodiging voor het verjaardagspartijtje van Harry op 27 maart. Dat was niet zomaar een feestelijke bijeenkomst; de beste man werd namelijk vijftig jaar.

In de tekst stond waar het feest plaats had gevonden (De Fout in Drachten; alleen bij de straatnaam vrees ik al het ergste) en een telefoonnummer waarop je de jarige kon bereiken. Ik besloot hem, weliswaar twee dagen na dato, maar te feliciteren met het feit de kennis te hebben waar Abraham de mosterd haalt.

V.

Tien jaar trots

Posted by on 25 maart 2011 1 comment | 2.534 views

Speldje ter ere van tien jarig lidmaatschap Iedereen die tien jaar lid is van Advendo krijgt een gouden speldje als blijk van waardering. Deze wordt steevast uitgereikt tijdens de jaarlijkse ledenvergadering, die dit jaar op dinsdag 22 maart werd gehouden. Ook ik bezit sinds die dag dit bijzondere aandenken.

Vanaf mijn achtste ben ik lid van Advendo. Daar leerde ik liedjes als ‘Mieke heeft een lammetje’ en ‘Vader Jacob’ spelen op mijn klokkenspel. En trots dat ik was. Een klein jaar later schoof ik aan bij de C-groep (inmiddels Music Kids). Daar leerde ik om te lopen en te musiceren tegelijk.

In 2002 stapte ik over naar Jong Advendo. En blij dat ik was. Daar heb ik ruim zes jaar bijgelopen. In deze tijd heb ik Advendo erg goed leren kennen. Ik heb mooie optredens gelopen zoals in Duitsland, Zwitserland en België. Ik heb twee WMC’s gelopen en vijf keer (als het niet vaker is) deelgenomen aan het ODSC-kampioenschap in Assen.

In 2009 maakte ik de stap naar Advendo senioren. En gelukkig dat ik was. Op het moment dat ik erbij kwam, stopte de laatst overgebleven zus met deze veel te leuke hobby. Die laatste stap was een stap waar ik stiekem erg naar uitgekeken heb. Voor mij was dat het ultieme doel; ooit, als ik groot ben, wil ik bij het grote Advendo. En dat is gelukt.

Daarom ben ik trots op het gouden speldje dat mij aangereikt is. Trots omdat ik de volledige opleiding binnen Advendo gevolgd heb en uiteindelijk gekomen ben waar ik altijd naar toe wilde. Trots op de prachtige vereniging waar ik deel van uit mag maken. En daar is geen speld tussen te krijgen.

V.

Potje jammen

Posted by on 23 maart 2011 No comments | 1.517 views

Om het nieuwe programma er helemaal goed in te krijgen gaat Advendo altijd een keer in het jaar op instructieweekend in Appelscha. Hier wordt hard gewerkt aan de muziek en de nieuwe show. Zo verbleven we dit jaar het weekend van achttien maart –inderdaad, mijn verjaardag- in het pittoreske dorpje dat niet veel meer te bieden heeft dan een Poiesz en een pretpark.

Zo’n instructieweekend is naast de show ook heel goed voor het groepsgevoel (en de baromzet). Dan kan het voorkomen dat er ineens een jamsessie van de grond komt. Twee leden van Advendo, louter bestaande uit muzikale beesten, beginnen met een Jambe en binnen een mum van tijd staat iedereen met een instrument in zijn handen en ontstaat er een bijna slagwerknummerwaardig ritme.

Wat is muziek toch mooi.

V.

Klik hier voor een korte impressie

De ware aard door het koffiezetapparaat

Posted by on 21 maart 2011 No comments | 2.096 views

ééééééén kopje koffie!Voor mijn gevoel worden mensen steeds zinniger en kortaf de laatste tijd. Dit is vooral te merken tijdens mijn werk in de supermarkt, wanneer klanten, onderdeel van een overconsumerende samenleving, hun wekelijkse boodschappenronde doen.

Ze lopen meestal direct langs de sinaasappels, via de crèmespoeling en de haargel naar het koffiezet apparaat om een gratis kopje koffie te halen. Dat dat ding er staat vind ik sowieso al onzin; je komt in een supermarkt om boodschappen te doen en niet voor een koffiesoos.

Dit apparaat moet ook gereinigd worden en dat neemt zo’n twintig minuten per dag in beslag. Twintig minuten kunnen klanten geen bakje Perla koffie tappen.  Vaak wordt op dat moment gevraagd, meestal als het bekertje al onder de tap staat, of het apparaat defect is. ,,Hij wordt gereinigd, dat duurt even.”, zeg ik steevast.

Op dat moment krijg ik vaak een blik terug die illustreert dat ik net een ernstig misdrijf heb begaan. Ze lopen weg zonder iets te zeggen; de milderen zeggen nog ,,Jammer”. ,,Sorry”, probeer ik vaak nog, maar dat mag even vaak niet baten. Illustreert dit tafereel de norsheid en hebberigheid als ware aard van onze samenleving? Op zulke momenten dreunt een groot cliché door mijn hoofd.

Waarom zeuren we, terwijl de supermarkt overvol vol ligt met eten, drinken en ontelbare luxeproducten, om een koffiezetapparaat dat tijdelijk buiten gebruik is? Denk eens aan de landen die het minder hebben. Ze zijn blij met wat ze wel hebben; niet met wat ze niet hebben. Soms denk ik wel eens dat alle mensen in de Westerse wereld eens op ‘stage’ moeten naar een arm land in Afrika. Gewoon om te ervaren hoe het is. Ik weet zeker dat het apparaat nooit meer gereinigd hoeft te worden.

Wees alstublieft tevreden met wat de supermarkt wél te bieden heeft en druk thuis de Senseo aan. Vergeet dan uiteraard geen koffiepads te kopen bij de supermarkt. Anders heeft u weer niets.

V.

Hiep Hiep…

Posted by on 18 maart 2011 No comments | 1.504 views

Vandaag precies negentien jaar geleden kwam Windows 3.2 uit. Het besturingssysteem –een verbeterde versie van Windows 3.0- nam maarliefst 1 MB interne geheugen in beslag. Het systeem werd erg succesvol door nieuwe toepassingen zoals een geluidskaart en het kaartspel Patience.

Op diezelfde dag werd nog iets anders succesvols gelanceerd. Zonder patience weliswaar, maar wel degelijk met geluidskaart. Precies negentien jaar geleden keek ik in het oude Sneker Ziekenhuis voor het eerst mijn ouders aan. Voor het eerst lag ik in de vertrouwde handen van papa en mama. Voor het eerst kneep ik in de vingers van mijn drie grote zussen.

En in de afgelopen negentien jaar is er vrij weinig veranderd. Ik ben een tikkeltje gegroeid, dat wel. De geluidskaart werkt nog steeds prima en nog steeds knijp ik m’n zussen nog wel eens, zij het dat we dan ruzie hebben.

Negentien jaar scharrel ik nu rond op deze aardkloot. Niet echt een leeftijd om naar uit te kijken. Ik bedoel, vanaf je twaalfde mag je grote mensen films kijken, op je dertiende mag je een betaald bijbaantje hebben en op je zestiende verjaardag mag je je eerste Amsteltje doppen. En doe je dan ook.. voor het eerst… Op je achttiende mag je voor het eerst plaatsnemen achter het stuur. Maar op je negentiende? ,,Vanaf je negentiende heb je de mogelijkheid om als taxichauffeur te werken.”, meldt Wikipedia. Dus geen stoere ,,je mag banden van een vliegtuig verwisselen”, of ,,Ramen zemen op 6.01 meter hoogte en hoger”. Nee, taxichauffeur. Moet ik eerst m’n rijbewijs maar eens halen.

Maargoed, ik ga taart eten.

V.

Get Adobe Flash player