Dit artikel is gepubliceerd in het clubblad van Advendo Korpsen Sneek de ‘Fortissimo’ van november 2011.

Met wallen onder mijn ogen kom ik ’s ochtends vroeg beneden. Slaapdronken zet ik een kop thee en kieper ik een pot pindakaas op een geroosterd broodje. Ik neem plaats in de gele leren stoel. Die overigens steenkoud is, om zeven uur in de morgen. Nadat ik mijn ontbijt genuttigd heb, trek ik mijn schoenen aan en probeer ik de dooie mol die op mijn hoofd zit tot leven te wekken. Rond kwart voor acht klinkt er geratel van een motor. Een dieselmotor van een auto. Het is het rode Bo-Mij busje van Dennis de Boer die mij eens in de zoveel tijd meeneemt naar Drachten waar ik op school zit.

Iedere keer als ik instap ontstaat er een kleine grijns op mijn gezicht. Het eerste wat je ziet als je de deur open trekt is een ronde sticker die aangeeft dat er niet gerookt mag worden in de auto. Achter het stuur zit Dennis met naast hem het raam op een kiertje, hevig aan een Marlboro te zuigen.

Onderweg hebben we het over van allerlei zaken. Het weekend, optredens van Advendo, mooie vrouwen en soms de eurocrisis. Het stukje van mijn huis richting de A7 is meestal het klaagmoment over Drachten. Hoe lelijk het dorp wel niet is en hoe sneu het voor ons is dat wij daar elke ochtend naar toe moeten.

Vorig jaar werd in dat lelijke Drachten een ziekenhuis uitgebreid. Friso Bouwgroep nam deze klus op zich en probeerde op deze manier het Philipsdorp een tikkeltje mooier te maken. Zoals jullie waarschijnlijk al vermoeden; Dick Endstra was daar hoofd-pletterpet. Iedere middag rond kwart over vier gooide hij zijn hamer in de hoek en zette hij de reis in naar Sneek. Toevallig was ik vaak om vier uur klaar en op die manier kon ik vaak met hem meerijden.

Met deze manier van carpoolen scheelde me dat ruim de helft van mijn reistijd.

Wat wil nou het geval. Sinds enkele weken ben ik zelf in het bezit gekomen van een rijbewijs. Mijn examinator vond dat het schakelen van de drie naar de vier wel goed ging. Ook het straatje keren vond ze niet onaardig. Dat ik op de rondweg een bord met ’80‘ over het hoofd zag en 120 reed, zag ze door de vingers.

Daarom wil ik beide heren graag bedanken. Bedanken voor de ritjes van en naar Drachten. Voor de gezelligheid en de goeie gesprekken. De koffie en de spritzen. Als ze durven, mogen ze binnenkort een stukje met mij meerijden. Maar dan aan de bijrijderkant uiteraard. Eens kijken of ze nog steeds zo sceptisch zijn over Drachten of juist erg blij zijn dat ze heelhuids van A naar B zijn gekomen.

Advendo is in ieder geval wel heelhuids van A naar B gekomen. Het seizoen is nagenoeg op zijn einde en alle optredens, met uitzondering van de Sinterklaasintocht en het gehandicaptenfestival, zijn gedaan. Er is al begonnen met het uitdelen van de nieuwe muziek en enkele nummers staan al flink in de steigers. De muziek wordt dit jaar door een iemand op een aparte manier gelezen. Dat lees je in deze Fortissimo terug.

Wat je nog meer terugleest in dit blad zijn de vernieuwingen die de Fortissimo vanaf 1 januari zal ondergaan. Onze voorzitter legt in zijn artikel haarfijn uit wat er precies staat te gebeuren. Om daarop in te haken wil ik via deze weg een oproep doen.

Heb je ideeën of aanvullingen voor de nieuwe Fortissimo? Schroom dan niet om dat te mailen naar fortissimo@advendo.nl. Twitteren kan ook onder #nieuwefortissimo. Met jullie input kunnen we een Fortissimo maken die door iedereen gelezen kan worden.

V.