Zon, biertjes en geweldige bands; het is het beste recept voor een geslaagde editie van Pinkpop. Terwijl iedereen de uitstorting van de heilige geest vierde, ging ik dit jaar voor het eerst naar het festival in Landgraaf dat dit jaar voor de 42^ste keer roze aangekleed was. De komende de drie dagen zal er elke dag een kleine column verschijnen over gebeurtenissen tijdens het festival.

Zaterdag vertrokken we al vroeg richting het zuiden; de klok gaf nog geen zeven uur aan toen we Joure al passeerden. Drie uur later parkeerden we onze auto op de parkeerplaats van Camping B. Het was er verschrikkelijk druk en iedereen probeerde het mooiste campeerplekje te bemachtigen. Wij vonden ons stekje op het tweede veld, vlak bij de dixies. Wij stonden in Dixieland, zal ik maar zeggen.

Nadat we alle tentjes hadden opgezet dopten we ons eerste biertje. Het Pinkpop-weekend was begonnen. Vandaag stonden onder andere Lifehouse, Elbow, en als grote topper Coldplay op het programma. Persoonlijk was ik erg benieuwd naar Elbow. Ik kocht de cd ‘De seldom seen kid’ van de band uit Manchester in Londen en ik was al snel verkocht aan hun melancholische klanken die een beetje aan Mumford and sons doen denken.

Nadat we alle bands hadden gezien, inclusief Coldplay die twintig minuten te laat begon maar wel rond de afgesproken eindtijd het podium weer verliet, verlieten we het festivalterrein. Ik liep achteraan de groep en ik wilde eigenlijk nog wel een shirt van Elbow. Ik bedoel: de band zie ik waarschijnlijk niet snel weer en de shirts heb ik bij de Zeeman in Sneek nog nooit zien liggen.

Ik had dus haast. Ik liep naar de stand toe en vroeg om het grijze shirt met de blauwe print. ,,Welke maat heb je?!”, vroeg de charmante dame met pinkpop shirt, armbandje, hoedje, Button, oorbel en wie weet Pinkpop ondergoed. Daar had ik nog niet zo over nagedacht. De groep liep al richting de uitgang. ,,Doe maar XL”, riep ik. Ze haalde het shirt, vouwde hem uit en liet hem zien. ,,Moet wel lukken; altijd goed”, zei ik tevreden. Ze deed het shirt in het tasje, ik pakte het aan en snelde me naar de groep.

Ik was de man. Ik had een Elbow shirt.

Eenmaal bij de groep aangekomen liet ik hem trots zien. Toen kwam ik echter tot de ontdekking dat het shirt te vergelijken was met menig tentje die op de camping stond. Het kwam er op neer dat ik heel wat etensbonnen moest verbrassen wilde ik daar ooit in passen.

Eenmaal terug op de camping dronken we nog een biertje en werd er gegrapt wat ik alsnog met shirt zou kunnen doen. Poetsdoek, verkopen aan m’n vader, als circustent gebruiken; alles kwam voorbij. Het ging langs me heen. Ik was in het bezit van een XL-bow t-shirt en dat lot moest ik maar aanvaarden.

V.