Tag Archives: Kruiend ijs

Kruiend ijs komt met donderend geraas

Dit artikel is gepubliceerd in de Leeuwarder Courant van donderdag 16 februari.

HINDELOOPEN – Grote ijsbergen van ruim 6 meter zijn met donderend geraas op de kust van Hindeloopen geschoven.

Door het dooien en de westenwind is het ijs van het IJsselmeer in beweging gekomen. Jos de Kimpe (53) uit Hindeloopen zag en hoorde het gebeuren.

Na een avond schaken in café de Brabander aan de Nieuwe Weide liet hij woensdagnacht rond één uur zijn hond Quint uit. Opeens hoorde hij een hevig kabaal. ,,Het geluid was te vergelijken met een laagvliegende helikopter”, vertelt De Kimpe.

Toen hij de dijk opliep om te kijken wat er gebeurde, geloofde hij zijn ogen niet. ,,Grote platen ijs schoven over elkaar heen en binnen twintig minuten lagen er ijsbergen van wel zes meter hoog.”

Woensdagmorgen stond hij vroeg op om het winterse plaatje vast te leggen. Net als tientallen andere mensen, die over het hekje aan de Dijkweg klommen. Ze maakten foto’s, liepen over de brokken ijs en probeerden hun paraplu in bedwang te houden die door de wind alle kanten uit woei.

Tonny Renes uit Koudum neemt een afstandje van de berg en maakt een foto van haar man Ton. Ze zijn al bij Stavoren en Molkwerum geweest voor het kruiende ijs, maar daar ligt nagenoeg niks. ,,Bij Laaksum hoor je het een beetje kraken, maar niet meer dan dat”, vertelt Tonny.

Volgens De Kimpe zijn de ijsbergen een mooie goedmaker voor de Elfstedentocht die niet doorging. Dit levert de komende weken veel extra publiek op voor Hindeloopen, denkt hij.

Quint, zijn Jack Russel is er niet zo blij mee. Hij liep met de staart tussen de benen naar huis en kon niet meer slapen.”

Zwarte vingers

‘Redactie’ staat er met grote letters boven de deur die toegang verschaft aan de redactie van de Leeuwarder Courant. Een hele verdieping met journalisten, fotografen, vormgevers en technici die iedere dag een krant maken. Ik maakte daar een klein half jaar deel van uit.

Als eindstage van mijn studie Journalistiek en Fotografie liep ik achttien weken stage op de redactie van de Leeuwarder Courant. Eerst zes weken op regioredactie Zuid, toen drie weken op de binnenlandredactie om daarna te eindigen met negen weken regioredactie Noord.

Een van de dingen die me als eerst opviel, was dat op veel deuren zwarte vegen zaten. Zwarte vegen van de inkt op vingers die kranten maken. Kranten lezen en kranten vreten. Vingers van mensen die inkt in het bloed hebben. Inkt als bloed hebben.

Ik schreef over van alles. Als het met maar met de provincie Friesland te maken had. Van een sauna op twaalf meter hoogte tot een baristawedstrijd en van kapotte walbeschoeiing tot de kaartverkoop van plaatselijke ijsbanen.

Want ijsbanen, die waren er genoeg tijdens mijn stageperiode. Met z’n allen hoopten we op een Elfstedentocht. Er werd vergaderd, plannen gesmeed en voorbereid. We waren er klaar voor, alleen de Elfstedentocht zelf liet het afweten.

Mijn stageperiode was qua landelijk nieuws sowieso turbulent. Ik noem Prins Friso en de lawine, het kabinet en het Catshuis en de bezuinigingsmaatregelen.

Een maal schreef ik een stuk voor de voorpagina. Samen met een fotograaf ging naar Hindeloopen waar het kruiende ijs het  vaste land op kwam. Tijdens het wachten op beter weer –het regende pijpenstelen- dronken we een kopje koffie in een plaatselijk cafeetje. Daar zat een man die het ijs de wal op had zien schuiven. Hij liet z’n hond Quint uit en schrok zich een hoedje door het ijzige gekraak.

Ik moest wennen aan het schrijven voor de Leeuwarder Courant. Tijdens mijn vorige stage bij het Sneeker Nieuwsblad was ik gewend om twee kranten per week te maken. Nu maakten we er zes. Ik moest wennen aan iedere dag een deadline.

Ook het fotograferen was pittig. Ik wilde leren een goed portret te maken. Dat wil zeggen: op de foto moet duidelijk zijn waarom hij of zij op de foto staat. Samen met de aanwezige fotografen en een stagiair heb ik veel geleerd over de camera, compositie en nabewerking.

Na achttien weken voelde ik me net een beetje op me gemak . Maar toen lonkte het einde van mijn stage alweer. Zoals dat altijd gaat. Achttien weken op het hoofdkwartier van de Leeuwarder Courant waar tientallen mensen met veel humor en passie werken aan iedere dag weer een mooie krant.

Na mijn stageperiode valt nog steeds iedere dag de krant op de mat. Een krant die ik nu met een heel ander gevoel lees. Een krant waarvan ik weet hoeveel zwarte vingers het kost om hem te maken.

Ik ben trots dat ik voor de Leeuwarder Courant mocht schrijven en fotograferen, en dat ook mag blijven doen. De zomerperiode blijf ik een rubriek van de economieredactie verzorgen.

V.

Get Adobe Flash player