Monthly Archives: augustus 2013

Souvenir

Point du Huc, Normandië. Niet het stukje strand waar we voetbalden. Normaal ben ik niet zo van de souvenirs. Rondhangen in van die met prullaria gevulde winkels vind ik iets voor doorgewinterde toeristen, die als ultiem globetrotterbewijs een plastic Eiffeltoren meenemen voor de kinderoppas. Vaak betalen ze het ding met geld dat ze uit een beigekleurige buideltasje halen.

Ik zie mezelf niet als zo’n toerist, maar eigenlijk ben ik geen haar beter en loop ik –dan wel zonder buideltasje- ook door winkeltjes en langs kraampjes te sneupen. Naar wat? Ja, naar wat eigenlijk. Wat ik zoek weet ik niet en ik vind het er ook nooit.

De afgelopen dagen bracht ik samen met een goede vriend door aan de kust van Normandië, Frankrijk. We waren onder de indruk van de hoge kliffen, de enorme kraters van oorlogbommen en de verhalen over wat er zich daar bijna zeventig jaar geleden tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft afgespeeld. Gek gevoel ook, dat je op datzelfde strand ligt met een boek en een gevulde koelbox.

In de omgeving van het strand waren talloze souvenirshops te vinden, bijna allemaal oorlog gerelateerd. Een aandenken van het strand waar het allemaal gebeurde leek me specialer.

Tijdens een bewolkte dag trapten we een balletje op het strand. Eb had het strand meters breder gemaakt en door het mindere weer lagen er bijna geen mensen. Ik holde achter de bal aan en ging op een scherp schelpje staan. Of ik het nu wilde of niet: ik had een souvenir. En dat was te voelen.

In de hak van m’n linkervoet zat een stukje schelp dat ik er met geen mogelijkheid uit kon krijgen. De dagen die volgde liep ik op de zijkant van m’n voet, om het gevoel alsof ik op een speld liep te voorkomen.

De dokter in Nederland was de gelukkige die het souvenirtje in ontvangst mocht nemen. Daar moest hij wel een beetje moeite voor doen, maar dan had ‘ie ook wat. Met een naald maakte hij een wondje om vervolgens met een pincet het stukje Frankrijk te verwijderen. Erg dankbaar was hij overigens niet: hij gooide het in de prullenbak.

Ik ben in ieder geval klaar met souvenirs. De volgende keer stuur ik een ansichtkaart.

V.

 

Geachte fietsendief,

Restant van de fietsWe hadden donderdag 8 augustus een leuke avond gehad. Samen met mijn vriendin ging ik naar haar opa en oma voor een gezellig spelletje. We speelden onder het genot van een drankje en lekkere hapjes het binnen de familie befaamde ‘knikkerspel’.

Het is eigenlijk een soort Mens erger je niet, maar dan met een spel kaarten en dus knikkers, in plaats van pionnetjes. Opa en oma spelen het al jaren, wij beginnen net.

We speelden maar liefst zes potjes: de dames wonnen met 4-2. De avond werd nog veel gezelliger toen het bordspel aan de kant geschoven werd. Je kent het wel: je bent uitgespeeld, de sterke verhalen komen op tafel en voor je het weet is het laat.

Om 01:30 uur namen we afscheid. In de lift van de groene flat aan de Graaf Adolfstraat in Sneek en op weg naar de uitgang kletsten we nog wat, toen we aankwamen bij de fietsenstalling. Daar stond alleen mijn fiets nog. De fiets die mijn vriendin had geleend van mijn moeder, was weg.

Het was een zilveren Batavus fiets, van het type Weekend. De fluoriserende bloemetjes op de blauwe fietstassen deden zeer aan de ogen en om het zadel zat een beschermhoes. Het zadel was namelijk stuk en als het dan geregend had en je ging zitten, had je een natte bips.

We dachten nog dat het een grapje was. Misschien had iemand hem om de hoek neergezet? Helaas, hij stond er niet meer. Beteuterd keek m’n vriendin naar de fietssleutel in haar hand; de fiets stond écht op slot. Maar jij was ons toch te slim af.

Waarvoor had je hem nodig? Om op het station te komen, of om op het nippertje de bus te halen? Je kan hem in ieder geval goed verstoppen, want een rondje door de stad leverde niets op en op geen enkel station was hij te vinden. Of ga je hem opknappen en kan ik hem binnenkort bij je terugkopen via Marktplaats? Dan heb ik nog een tip voor je: de ketting moet gesmeerd worden en je moet even wat aan de kettingkast doen. Als de ketting namelijk draait, loopt ‘ie tegen de kettingkast aan.

Bedankt vriend/vriendin, je hebt onze gezellige avond met deze streek naar de filistijnen geholpen. Mocht je spijt van je daad hebben, dan kan je hem weer voor de flat terugzetten. Sleuteltje hoef je er niet bij te leveren, hebben wij nog wel.

Alvast bedankt.

Met vriendelijke groet,

Vincent.

P.s. Als jij of een van je collega’s de andere fiets van m’n moeder nog hebt staan die jullie in april meenamen, zet die er dan ook meteen bij.

Get Adobe Flash player