Normaal ben ik niet zo van de souvenirs. Rondhangen in van die met prullaria gevulde winkels vind ik iets voor doorgewinterde toeristen, die als ultiem globetrotterbewijs een plastic Eiffeltoren meenemen voor de kinderoppas. Vaak betalen ze het ding met geld dat ze uit een beigekleurige buideltasje halen.
Ik zie mezelf niet als zo’n toerist, maar eigenlijk ben ik geen haar beter en loop ik –dan wel zonder buideltasje- ook door winkeltjes en langs kraampjes te sneupen. Naar wat? Ja, naar wat eigenlijk. Wat ik zoek weet ik niet en ik vind het er ook nooit.
De afgelopen dagen bracht ik samen met een goede vriend door aan de kust van Normandië, Frankrijk. We waren onder de indruk van de hoge kliffen, de enorme kraters van oorlogbommen en de verhalen over wat er zich daar bijna zeventig jaar geleden tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft afgespeeld. Gek gevoel ook, dat je op datzelfde strand ligt met een boek en een gevulde koelbox.
In de omgeving van het strand waren talloze souvenirshops te vinden, bijna allemaal oorlog gerelateerd. Een aandenken van het strand waar het allemaal gebeurde leek me specialer.
Tijdens een bewolkte dag trapten we een balletje op het strand. Eb had het strand meters breder gemaakt en door het mindere weer lagen er bijna geen mensen. Ik holde achter de bal aan en ging op een scherp schelpje staan. Of ik het nu wilde of niet: ik had een souvenir. En dat was te voelen.
In de hak van m’n linkervoet zat een stukje schelp dat ik er met geen mogelijkheid uit kon krijgen. De dagen die volgde liep ik op de zijkant van m’n voet, om het gevoel alsof ik op een speld liep te voorkomen.
De dokter in Nederland was de gelukkige die het souvenirtje in ontvangst mocht nemen. Daar moest hij wel een beetje moeite voor doen, maar dan had ‘ie ook wat. Met een naald maakte hij een wondje om vervolgens met een pincet het stukje Frankrijk te verwijderen. Erg dankbaar was hij overigens niet: hij gooide het in de prullenbak.
Ik ben in ieder geval klaar met souvenirs. De volgende keer stuur ik een ansichtkaart.
V.
Recente reacties